- Publícase o informe «Na encrucillada: o papel de Europa na minería submarina» de Sexas At Risk, plataforma europea da que forma parte Ecoloxistas en Acción.
- O estudo expón a posición e responsabilidades da UE e os seus Estados membros, así como do Reino Unido e Noruega, nesta última fronteira da minería.
- A publicación tamén dedica un apartado para examinar o interese pola minería submarina en augas españolas, onde a atención centrouse nos depósitos das Illas Canarias.
O informe «Na encrucillada: o papel de Europa na minería submarina» proporciona argumentos para que a UE e os estados membros prohiban a minería submarina en Europa e presionen para lograr unha moratoria global. Tamén recomenda obxectivos máis ambiciosos para reducir a pegada de material, incluíndo unha redución drástica no uso de metais primarios e reducindo a necesidade de máis minería tanto no mar como en terra.
A publicación de Sexas At Risk destaca a necesidade de que a UE e os países europeos poñan freo á carreira por explotar os minerais dos fondos mariños. A pesar das advertencias da comunidade científica sobre os altos riscos de perda irreversible de biodiversidade nun dos ecosistemas máis fráxiles do planeta, outorgáronse permisos de exploración para unha extensión do tamaño de Francia, Alemaña e o Reino Unido combinados, principalmente no Océano Pacífico, pero tamén no Atlántico e no Índico. As primeiras probas de equipos de minería submarina está a realizalas durante estas semanas no Pacífico a empresa belga Global Sexa Mineral Resources, anuncian o inminente inicio dunha minería comercial en alta mar que, se non se detén, podería empezar a gran escala dentro de poucos anos.
Os países europeos que patrocinan ou manteñen contratos de exploración en augas internacionais agora inclúen a Bélxica, Bulgaria, República Checa, Eslovaquia, Polonia, Francia, Alemaña e o Reino Unido. España, explica Elena Solís, coordinadora da área de minería de Ecoloxistas en Acción, “non ten ningún contrato outorgado pero permitiu investigacións dentro das súas propias augas e o Instituto Xeolóxico e Mineiro funciona como un auténtico lobby a favor da minería submarina dentro do propio Estado”.
«A UE atópase agora nunha encrucillada», apunta Ann Dom, consultora senior de Sexas At Risk. “Como xogador importante nesta carreira cara ao abismo, pode optar por defender a protección da vida no fondo do océano en lugar da súa destrución. Debe dar exemplo prohibindo a minería submarina nas súas augas xurisdicionais e presionar para conseguir unha moratoria global en augas internacionais”.
O informe tamén mostra como se utilizaron millóns de euros de financiamento europeo para desenvolver tecnoloxías de minería submarina e estudar o seu impacto, mentres que se dedicaron moitos menos recursos á investigación dos ecosistemas de augas profundas, algúns dos menos coñecidos do planeta.
Finalmente, a publicación presenta dez pasos para que Europa apoie a protección dos fondos oceánicos: desde establecer obxectivos vinculantes para reducir a pegada material (como demandara o Parlamento Europeo) e prohibir a importación de bens e materias primas que conteñan minerais extraídos do fondo do océano, ata a reforma da Autoridade Internacional dos Fondos Mariños para garantir a transparencia así como o establecemento de compromisos firmes por parte da UE e os seus Estados membros para protexer os fondos mariños.
Cambiando de rumbo cara a unha moratoria
Despois de máis dunha década de presenza silenciosa nas negociacións da Autoridade Internacional dos Fondos Mariños, a UE parece estar a cambiar de rumbo.
A pedimento da Presidenta da Comisión Europea, a estratexia de crecemento azul, que ata o de agora promoveu a minería en alta mar como un dos principais sectores marítimos da UE, será redeseñada este ano como estratexia de economía azul sostible.
Para evitar un auxe da minería, tanto terrestre como marítima, necesítanse unhas políticas europeas que sexan eficientes no uso dos recursos e estean enfocadas no benestar do planeta e das persoas, buscando un “crecemento sen crecemento económico”, seguindo as recomendacións da Axencia Europea de Medio Ambiente.
Así mesmo, para que a UE alcance os seus obxectivos climáticos e de descarbonización debe aliñar as súas políticas (como as de dixitalización, infraestrutura de enerxía renovable ou vehículos eléctricos) con obxectivos vinculantes para reducir a demanda de metais primarios, evitando así un novo boom da minería, tanto en terra como nas profundidades do mar.
Excluír a minería submarina da nova estratexia de economía azul xunto coa prohibición da minería en augas da UE, e a presión para unha moratoria global, proporcionarán o catalizador necesario para que Europa adopte un camiño cara á circularidad. Esta transición económica máis profunda resulta necesaria para manter a demanda de metais dentro dos límites planetarios e previr a destrución ambiental.
La entrada Europa na encrucillada: protexer os fondos mariños ou deixar que a minería os destrúa aparece primero en Ecologistas en Acción.
0 Commentaires